Miejska i Powiatowa
Biblioteka Publiczna

Jestem stracharzem. Oto mój bestiariusz - osobisty opis mieszkańców Mroku. Chrońcie tę książkę. Liczę na to, że będziecie kontynuować moją walkę. Nie zawiedźcie mnie. John Gregory

Thomas Ward, siódmy syn siódmego syna, zostaje oddany do terminu u miejscowego stracharza. Praca jest cieżka, mistrz surowy, tak więc wielu wcześniejszych uczniów nie podołało trudom nauki.Thomas musi się nauczyć przepędzać duchy, poskramiać czarownice i więzic boginy. Kiedy jednak niechcacy uwalnia Mateczkę Malkin, najgorszą wiedźmę w Hrabstwie, zaczyna sie koszmar...

Stracharz i jego uczeń, Thomas Ward, wyruszyli do Priestown, by załatwić pewną niedokończoną sprawę. Głęboko w katakumbach pod katedrą czai się istota, której stracharz nie zdołał pokonać, stwór tak zły, że jego moc może skazić całe Hrabstwo. Nazywają go Morem . Thomas i jego mistrz szykują się do najważniejszej bitwy w ich życiu...

Jesień nieubłaganie zbliża się końcowi. Nadchodzi czas, by stracharz i jego uczeń - Thomas, udali się do Anglezarke, do zimowej siedziby Mistrza... Tom słyszał już opowieści o złowieszczej, budzącej grozę sadybie, nic jednak nie przygotowało go na spotkanie z ponurą rzeczywistością. Nie tylko domostwo, ale i jego okolice wydają się być przesiąknięte aurą tajemnicy. W przeszłości Starego Mistrza kryje się wiele, aż nazbyt wiele sekretów, które być może nigdy nie powinny ujrzeć światła dziennego. Ponoć prawda zawsze wychodzi na jaw, pytanie tylko - czy to dobrze, czy źle.

Klany Wiedźm z Pendle zawsze skakały sobie do gardeł. Dzięki temu, że nieustający konflikt absorbował ich uwagę, ludzie byli względnie bezpieczni. Ale oto dwa zgromadzenia połączyły swe siły, a niedługo dołączy do nich trzecie. zjednoczone wspólnym celem będą miały dość mocy, by przywołać do tego świata potęgę tak mroczną, że nikt na ziemi nie będzie w stanie jej pokonać. Ale nim Stracharz i jego uczeń wyruszą do Pendle, Tom musi udać się do rodzinnego domu.

Gdy sytuacja w Hrabstwie staje się coraz bardziej napięta, mistrz wysyła Toma daleko na północ, do Billa Arkwrighta, innego stracharza. Arkwright, który mieszka w nawiedzonym młynie znajdującym się na krawędzi mrocznych, niespokojnych bagien, jest człowiekiem bezkompromisowym i wymagającym. Jego metody nauczania, bolesne i nierzadko okrutne są dla Toma trudne do zniesienia, ale chłopak musi przyswoić sobie kolejne lekcje, by przygotować się do najbardziej niebezpiecznej bitwy w życiu Jednak nawet ktoś tak doświadczony jak Arkwright nie jest w stanie przewidzieć wszystkiego.

Szósty tom znakomitej serii “Kroniki Wardstone" Josepha Delaneya, mrocznej, utrzymanej w klimacie starych podań opowieści o Stracharzu i jego uczniu, Tomie. Najważniejszym obowiązkiem Toma, jako ucznia starego Gregory’ego, jest dbanie o to, by siły zła nie szkodziły mieszkańcom Hrabstwa. Ostatnie wydarzenia i starcie z Złym sprawiły, że stosunki między uczniem a mistrzem nie układają się tak, jak powinny. Nie raz i nie dwa Tom, by ocalić życie, skorzystał z metod mroku.

- Jak mogli zajść tak daleko bez naszej wiedzy? - Stracharz podrapał się po brodzie, wyraźnie poruszony. - Z pewnością dotarłyby do nas jakieś wieści, czy choćby ostrzeżenie?- Może nadciąga tylko niewielki oddział, który przybył morzem? - podsunąłem.Wydawało się to całkiem możliwe. Statki wroga już wcześniej dobijały do brzegu i atakowały nabrzeżne osady - choć jak dotąd oszczędzały naszą część Hrabstwa.Kręcąc głową, stracharz ruszył gwałtownie w dół zbocza, maszerując w szaleńczym tempie. Alice obdarzyła mnie niespokojnym uśmiechem. Pospieszyliśmy w ślad za nim. Obciążony laską i obiema torbami, z trudem utrzymywałem równowagę na mokrej, śliskiej trawie. Wiedziałem jednak, co niepokoi mistrza. Obawiał się o swą bibliotekę. Na południu żołnierze często plądrowali i palili domy, toteż martwił się o bezpieczeństwo ksiąg, skarbnicy mądrości, gromadzonej przez całe pokolenia stracharzy.Od trzech lat terminowałem u mojego mistrza, ucząc się, jak się rozprawiać z duchami, widmami, wiedźmami, boginami i najróżniejszymi stworami mroku. Przez większość dni mistrz udzielał mi lekcji, ale drugim źródłem wiedzy pozostawała biblioteka. Niewątpliwie była bardzo ważna.Gdy zostawiliśmy za sobą wzniesienie, skierowaliśmy się wprost ku Chipenden. Z każdym krokiem wzgórza na północy zdawały się coraz wyższe. Przeprawiliśmy się właśnie przez wąską rzeczkę, przeskakując z kamienia na kamień, do wtóru pluskania wody, gdy Alice uniosła rękę.- Żołnierze wroga! - zawołała. [fragment].

Zmuszeni do ucieczki z ogarniętego wojną Hrabstwa, Stracharz, Tom i Alice płyną do Irlandii. Gdy jednak lądują wreszcie na suchym lądzie, okazuje się, że Zielona Wyspa nie jest przyjaznym im miejscem. Grupa ogarniętych pragnieniem zdobycia potęgi złych magów chce za wszelką cenę pozbyć się niewygodnych gości. W trakcie ryzykownej misji przeciwko czarnoksiężnikom Tom odnajduje niezwykły artefakt - Ostrze Przeznaczenie, łaknący krwi miecz ciemności, broń zdolną pokonać Złego. Jest jednak pewien problem - by przetrwać starcie z arcydiabłem, chłopak potrzebuje kogoś, kto nauczy go posługiwać się śmiertelnie niebezpiecznym orężem. Na całym świecie jest tylko jedna osoba, która zna wszystkie sztuczki ciemności i jest w stanie wykształcić ucznia stracharza tak, by stał się wprawnym zabójcą. Grimalkin. Jedna z najbardziej okrutnych wiedźm. Ciemność przeciwko ciemności.

"Idę po ciebie. Nie powstrzymają mnie żywi, ni umarli."To właśnie ona jest najbardziej przerażającą, najbardziej bezwzględną i niebezpieczną wiedźmą w całym Hrabstwie. Jeśli na ciebie poluje - nie uciekniesz. Jeśli staniesz jej na drodze - zginiesz. Nie zna litości. Jest wiedźmą zabójczynią, a jej imię brzmi: Grimalkin.Dziewiąty tom znakomitych "Kronik Wardstone", kontynuacja wątków zawiązanych w poprzednich tomach cyklu, tym razem z innego punktu widzenia. Grimalkin zawarła pakt z Tomem, uczniem stracharza. Razem zamierzają uwolnić świat od Złego, najbardziej przerażającej kreatury Mroku, istoty, z którą wiedźma ma osobiste porachunki. Połowa pracy już za nimi - Zły stracił głowę (dosłownie) i teraz pozostało tylko zniszczyć jego ciało i ducha. Ale to może potrwać. Grimalkin zaczyna niebezpieczną grę z siłami Mroku. Jeśli głowa Złego wpadnie w niepowołane ręce, Tomowi nie uda się ostatecznie pokonać wroga i cała misja skończy się niepowodzeniem. Lawirując pomiędzy wrogami, ścigana przez wyznawców Złego, wiedźma stara się zapewnić uczniowi stracharza niezbędny czas. Nigdy dotąd nie została zwyciężona. Ale czy uda się jej wygrać z kimś, kto został stworzony tylko w jednym celu - w celu pozbycie się zabójczyni Grimalkin?

Dziesiąty tom serii, która w Polsce ma wierne grono wielbicieli zarówno wśród czytelników, jak i krytyków. Zbliża się ostateczna walka ze Złym, który nie przebiera w środkach, by zawładnąć ziemią. Uczeń stracharza Tom Ward wydaje się być gotów do śmiertelnego starcia. Ale czy na pewno? Tom nigdy nie spodziewał się, jak wiele będzie musiał poświęcić w imię szlachetnych celów...

- Wierzę, że istotnie mogłabyś wkroczyć na arenę w tym przebraniu i oszukać widzów - nawet wysokich magów - przyznałem niechętnie. Ale czemu sądzisz, że walcząc obok mojego boku, zapewniłabyś mi zwycięstwo? - Jestem Grimalkin, zabójczyni klanu Malkinów. Jestem wiedźmą, która posługuje się potężną magią, a co więcej przeszłam dogłębne szkolenie w sztukach walki. W razie konieczności sama mogłabym pokonać haggenmiota. Zaśmiałbym się w obliczu takiej arogancji, ale coś mnie powstrzymało. Nigdy nie słyszałem o klanie Malkinów ani o wiedźmie zabójczyni, a z purry promieniowała absolutna pewność siebie. Naprawdę wierzyła, że zdołaby tego dokonać. I czyż nie zabiła czterech elitarnych strażników? - Prawdziwym problemem byłoby wydostanie cię stąd i przemycenie do moich komnat przed próbą walki - wyjaśniłem. Te lochy są bardzo dobrze zabezpieczone, ja sam zdołałem dotrzeć na ten poziom tylko dlatego, bo potrafię się zmniejszać, jak zresztą widziałaś. Mogę prześliznąć się przez szczelinę albo szparę pod drzwiami. Czy ty to potrafisz? Pokręciła głową i jej ciało znów zamigotało. Ponownie widziałem przed sobą purrę o szpiczastych zębach.

Czy to jest królestwo Złego? - spytałam, wpatrując się w straszny, czerwony księżyc. Byłam pewna, że tak i ulżyło mi, iż tak szybko je znalazłam. Lecz ku mej zgrozie Thorne pokręciła głową. Wydawała się spięta. miałam wrażenie, że w jej oczach dostrzegam strach. - Nigdy nie byłam w krainie Złego, więc nie wiem czego się spodziewać - wyjaśniła - ale wiem gdzie jesteśmy teraz... To jedno z najniebezpieczniejszych królestw, tu właśnie gromadzi się większość ludzkich zmarłych należących do Mroku. Pełno tu martwych czarownic i nieludzi, pomiotów, nie mówiąc już o demonach i innych stworzeniach, które na nich żerują. Tu właśnie przybyłam po śmierci i uciekłam najszybciej jak się dało! [fragment]

Masz te trzy klingi - miecze bohaterów, za pomocą których miałeś złożyć w ofierze Alice. Co, gdybyśmy w podobny sposób użyli ich przeciw Złemu? - To znaczy odcięli mu kciuki? - Owszem, chłopcze, czemuż by nie? Dla czarownic mają wielkie znaczenie, stanowią źródło magicznej mocy. To dlatego Grimalkin nosi je na szyi. Jeśli wiedźma straci je w walce z drugą, okrywa się hańbą. Niektórzy wierzą, iż oznacza to, że po śmierci na zawsze pozostanie uwięziona w Mroku, nie mogąc powrócić na ten świat. Radzę zatem, abyś jeśli zdołasz, odrąbał mu kciuki i zabrał ze sobą. Potraktuj go tak, jak miałeś potraktować Alice! - Wyciąć mu serce? - Wątpię, by nadarzyła się sposobność, ale odetnij mu głowę, jeśli już połączyła się z ciałem, potem odrąb kciuki i uciekaj. W ten sposób może zyskamy nieco czasu. Jeśli więcej z nas się przebije, każdy zabierze ze sobą kolejny fragment ciała. Przez chwilę siedzieliśmy w milczeniu, rozmyślając o czekającym nas ogromnym wyzwaniu. Teraz, gdy mieliśmy już plan, poczułem się lepiej.